Dezelfde taal spreken verbindt!

Adrian logeerde op de bank bij vrienden omdat hij geen huis kon vinden. Toen hij via een collega hoorde van het inplaatsingstraject bij Trudo schreef hij meteen een motivatiebrief. Met succes, inmiddels woont hij in Woensel-West, waar hij met veel liefde ondersteuning biedt bij de Engelse les voor Oekraïense vluchtelingen.

Trudo & Adrian

Trudo’s inplaatsingstraject geeft huurders die bereid zijn om wekelijks een paar uurtjes de handen uit de mouwen te steken om iets voor de buurt te doen, voorrang op een woning. Adrian: “Ik onderzocht met welke projecten Trudo bezig was en schreef heel gericht in mijn brief hoe ik de wijk vooruit zou kunnen helpen.” Ook gaf hij eerlijk aan dat hij voor zijn gevoel een dubbele agenda had. “Ik wilde écht helpen, maar ik had ook écht een woning nodig. Ik stond praktisch op straat.” Zijn moeite werd beloond. In augustus 2022 kreeg hij een huurwoning toegewezen met een eigen kamer voor zijn dochter.

Engelse les

Kort daarna ging Adrian aan de slag als vrijwilliger in het Gezellenhuis. Trudo toverde dit pand in maart 2022 in no-time om tot opvang voor Oekraïense vluchtelingen. Bij de vluchtelingen leefde de wens om Engels te leren. Laat Adrian nou net een master Engels ‘in the pocket’ hebben. Ook geeft hij Engelse les op een hogeschool. “Het was de perfecte timing en the perfect match”, vertelt hij. Adrian biedt ondersteuning bij de lessen voor mensen die nog geen woord Engels spreken. Dit vraagt wel iets anders van je dan mensen lesgeven met het niveau van een middelbare of hogeschool. “Iemand een nieuwe taal leren, terwijl je niet eens dezelfde taal spreekt, is een uitdaging. Maar met gebarentaal en hulp van de vluchtelingen die al wel wat woordjes kenden, is het gelukt.” Leerlingen die in het begin geen Engels spraken kletsen nu lekker mee op de wekelijks borrelavond. Adrian vertelt: “Juist dat menselijke is denk ik belangrijk. Over je kinderen kunnen praten of over wat je in het weekend hebt gedaan; dezelfde taal spreken verbindt! ”

Dankbaarheid

Het vrijwilligerswerk geeft Adrian veel voldoening: “Wat is er mooier dan mensen die door een hel zijn gegaan een beetje aan het lachen te krijgen op woensdagavond.” Ook de dankbaarheid vanuit de vluchtelingen is voelbaar én zelfs zichtbaar. Adrian kreeg niet alleen cadeautjes. Eén van zijn oudere leerlingen liet zelfs een tatoeage zetten. Adrian vertelt: “Het was een symbool voor de dankbaarheid voor de mensen om haar heen. ‘This is also for you’, zei ze. Ja, dan ga je wel stuk.”

Voor de kans die Adrian kreeg met het inplaatsingstraject is hij super dankbaar. Niet alleen heeft hij weer een dak boven zijn hoofd, met het vrijwilligerswerk heeft hij ook nog eens een warme groep mensen om zich heen verzameld. “Ik had geen idee wat me te wachten stond bij het Gezellenhuis, maar vanaf moment één bleek het een warm bad aan community, liefde en support.”